تابلو گرنیکا

دورنمای اثر، بمباران شهر کوچک گرنیکا در باسک در 28 اوریل 1937 توسط نیروی هوایی هیتلر و فرانکو است اما پیکاسو در این تابلوی 3.5 *7.8 متری واقعیات جز به جز را بیان نمیکند بلکه بیانگر توهینی است که فاشیسم بر انسان روا میدارد این خود نوعی تصور اسطوره ای عصر ماست

سخن بر سر یک سمبل یا استعاره نیست پای یک اسطوره در میان است مفهومی خارج از تابلو که بتوان ان را در یک بیانیه خلاصه کرد وجود ندارد در این تابلو معنا و شکل یک کل واحد را تشکیل میدهند. لازم بود که در ان رنگ، رنج ، خط ، وحشت و خشم باشدمیبایست که کمپوزیسیون تابلو چنان زیر تسلط هنرمند در اید که اثر به شکل تقسیم ناپذیری حکم و فریاد انسان را بیان دارد. فریاد کسی که پیروز خواهد شد

این یک صحنه کشتار است و به معنای واقعی کلمه، به یک صحنه نمایش می ماند که دفعتا پرده از جلوی آن بالا رفته باشد . ولی همانند اسطوره های بزگ کهن ، بالاتر از یک حادثه خاص قرار گرفته است . ما نه در داخل یک خانه هستیم و نه در بیرون ان، نور نه نور شب است نه نور روز و معلوم نیست رشته های نور رنگ پریده ای که از آدم ها و اشیا ساطع می شود ناشی از شعاع آفتاب است یا انعکاس نور یا هرم نورانی یک لامپ ، و یا زیر تاثیر وضوح موحشی است که ثابت ماندن یک نگاه به اشیا می بخشد

این یک نقاشی تاریخی نیست. فریاد این زن، در طرف چپ، که کودک مرده ای را در اغوش خود دارد، فریاد یک مادر خاص نیست، بلکه نشانه عام رنج انسانی است. هر شکلی از رنگ و هر شکلی از خشم بدن هایی که در بر میگیرد از حالت عادی خارج می سازد آنها را غیر بشری و ناقص میکنند
گویی که جنگ تنها یک بی نظمی گذرا نیست، بلکه صدمه ای است که بر قانون درونی اشیا وارد می شود و یک ضد طبیعت بی شکل و هیولا آسا را چون دیواری رودر روی زندگی میکشد. شکوفایی شگفتی آور دوره ی هیولا ها در اینجا توضیح و توجیه قبل از خود را باز می یابد، گویی که این تابلو یک احساس قبلی است و فریاد ی است که از اوج گیری نیرو های ضد بشری خبر می دهد

در درون این حرکت و این وحدت، هر پرسوناژ مفهوم ویژه ای دارد در این جا، چهار زن را می بینیم
زن قربانی ، مشعل زنده ای که در غرقاب فرو میرود زن شاهد که نور در دست دارد زن نگرانی و پرسش ، که ما را صدا می زند و زن رنج و طغیان با کودک مرده ای در بغل و چشم هایش که به صورت اشک در آمده اند

حیوانات تجسمی ار احساسات انسانی هستند و انها را به اوج می کشانند پرنده در اینجا کبوتر صلح پاره پاره شده و نشانه بقا و سوگواری در تاریکی هاست. اسب چکیده ای است از رنج و تلاش برای گریز از رنج و حرکت به سوی رهایی از طریق توسل جستن به یک نیروی بزرگتر