Thursday, November 22, 2007

Mort du chorégraphe Maurice Béjart
Le chorégraphe français Maurice Béjart est mort à l'âge de 80 ans, a annoncé jeudi à l'AFP le Béjart Ballet Lausanne, qu'il dirigeait depuis 20 ans dans la cité suisse.

Maurice Béjart à la Scala de Milan, le 14 juillet 2007.
AFP/Archives
PARIS, 22 novembre, AP et AFP - Des gestes désarticulés sur pointes, des entrechats mêlés de breakdance. En un demi-siècle de carrière chorégraphique, Maurice Béjart, disparu jeudi à l'âge de 80 ans, a uni classique et contemporain pour toucher un large public.Tant pis si le succès critique n'a pas toujours été au rendez-vous. Pour lui, l'important était de redonner au XXe siècle le "goût de la danse" et d'assurer la relève. Ce qu'il a fait.Un médecin lui prescrit... la danse classiqueSon "Sacre du printemps" (1959) a suscité un enthousiasme immédiat. Sa compagnie, le Ballet du XXe siècle, a été la première à danser en Avignon: elle y a donné en 1966 le "Boléro" de Ravel, qui reste l'un des ballets les plus joués dans le monde, et l'année suivante la mémorable "Messe pour le temps présent". Maurice Béjart a rempli des stades et suscité des vocations.Né à Marseille le 1er janvier 1927 d'un père philosophe, Maurice Béjart, de son vrai nom Maurice Jean-Berge, perd sa mère à l'âge de sept ans. Enfant, il se destine au théâtre mais découvre la danse "par hasard". Après un accident, un médecin lui prescrit, en guise de culture physique, la pratique de la danse classique. "Je me suis passionné pour cet art et tout mon goût pour le théâtre est passé dans la danse", dira-t-il plus tard.Mélange des genresMaurice Béjart acquiert un bagage classique -qu'il étrenne avec Roland Petit, entre autres. Plus tard, il exigera de ses danseurs la même maîtrise des bases académiques. Lors d'un séjour en Suède, il découvre l'expressionnisme.A ses débuts de chorégraphe, il sort des sentiers battus avec "Symphonie pour un homme seul". Ce spectacle qu'il décrit comme "la recherche d'un langage de base" sera réinterprété dans les années 1980 par Patrick Dupond.En 1959, il règle à Bruxelles "Le Sacre du printemps" de Stravinski. Le ballet, qui avait été hué lors de sa création par Nijinski en 1913 à Paris, connaît cette fois-ci un grand succès, y compris lors de sa reprise en 1965 à l'Opéra Garnier, où le difficile public parisien est conquis.Il détestait les "balletomanes"Dans la foulée, en 1960, Béjart monte à Bruxelles une compagnie internationale, le Ballet du XXe siècle. L'année suivante, il signe le "Boléro" de Ravel, véritable musique visuelle. Le Rythme est interprété par un groupe de danseurs tandis que le rôle central, la Mélodie, est confié, suivant les représentations, tantôt à une danseuse, tantôt à un danseur.C'est ce spectacle qu'il choisit de donner lorsqu'en 1966 Jean Vilar l'invite au festival d'Avignon. L'année suivante, est célébrée dans la Cour d'honneur du Palais des Papes la "Messe pour le temps présent", inspirée du "Cantique des Cantiques" et de "Ainsi parlait Zarathoustra" de Nietzsche. "Ca va du classique le plus pur, puisqu'au début les danseurs font des exercices à la barre, jusqu'aux danses les plus contemporaines comme le jerk", explique l'auteur.Un mélange des genres qui l'amusera toujours. En 1978 pour "Léda", qui raconte comment Zeus s'est transformé en palmipède pour séduire la femme de Tyndare, il fait danser Jorge Donn avec Maïa Plissetskaïa, une ballerine du Bolchoï célèbre pour son interprétation du "Lac des Cygnes". Et en 1997, Sylvie Guillem livre un tango sur le bout des pointes dans "Racine cubique".Ce mélange contribue probablement au succès. Dès les années 1960, Béjart remplit des arènes, des stades, des cirques, comme avec sa "Neuvième Symphonie" de Beethoven (1964), une fresque à grand spectacle. Pour le bicentenaire de la Révolution française, il rassemble 4.000 personnes chaque soir sous la verrière du Grand Palais, à Paris, pour "1789 et nous". Et en 2007, pour ses 80 ans, il s'offre pour la énième fois le Palais des Sports de Paris avec "L'Amour, la Danse", sorte de best-of de ses chorégraphies.Lorsqu'il a débuté, très peu de spectateurs s'intéressaient à la danse. Sa démarche a donc été marquée par la "recherche d'un public différent", explique Béjart en 1984. "Et c'est ce public différent qui m'a donné ma couleur, qui m'a donné mon langage".Tant pis si les aficionados grincent des dents. En 1965, le chorégraphe raconte composer des ballets d'une part pour ceux qui n'en avaient jamais vu, d'autre part pour les cinq personnes au monde qui comprennent très bien la danse. "Entre ces deux choses-là, il y a ce qu'on appelle les balletomanes, et ces gens-là, je les déteste", lâche-t-il.Les succès critiques sont rares, la reconnaissance internationale faible. Béjart reconnaît lui-même que certains de ses ballets sont "tarte". Et ce n'est pas par eux qu'il veut entrer dans la postérité. "Le plus important, c'est un certain goût de la danse que j'ai donné aux gens", affirme-t-il en 1970.Avec ses écoles (Mudra à Bruxelles en 1970, Rudra à Lausanne en 1992), Béjart a en effet assuré la relève. Il compte parmi ses anciennes élèves la chorégraphe toulousaine Maguy Marin et la Belge Anne Teresa de Keersmaeker. En 2004, il crée d'ailleurs avec les jeunes danseurs du Béjart Ballet Lausanne un spectacle au titre évocateur: "L'Art d'être grand-père".
texte

Mort du chorégraphe Maurice Béjart
Le chorégraphe français Maurice Béjart est mort à l'âge de 80 ans, a annoncé jeudi à l'AFP le Béjart Ballet Lausanne, qu'il dirigeait depuis 20 ans dans la cité suisse.

Maurice Béjart à la Scala de Milan, le 14 juillet 2007.
AFP/Archives
PARIS, 22 novembre, AP et AFP - Des gestes désarticulés sur pointes, des entrechats mêlés de breakdance. En un demi-siècle de carrière chorégraphique, Maurice Béjart, disparu jeudi à l'âge de 80 ans, a uni classique et contemporain pour toucher un large public.Tant pis si le succès critique n'a pas toujours été au rendez-vous. Pour lui, l'important était de redonner au XXe siècle le "goût de la danse" et d'assurer la relève. Ce qu'il a fait.Un médecin lui prescrit... la danse classiqueSon "Sacre du printemps" (1959) a suscité un enthousiasme immédiat. Sa compagnie, le Ballet du XXe siècle, a été la première à danser en Avignon: elle y a donné en 1966 le "Boléro" de Ravel, qui reste l'un des ballets les plus joués dans le monde, et l'année suivante la mémorable "Messe pour le temps présent". Maurice Béjart a rempli des stades et suscité des vocations.Né à Marseille le 1er janvier 1927 d'un père philosophe, Maurice Béjart, de son vrai nom Maurice Jean-Berge, perd sa mère à l'âge de sept ans. Enfant, il se destine au théâtre mais découvre la danse "par hasard". Après un accident, un médecin lui prescrit, en guise de culture physique, la pratique de la danse classique. "Je me suis passionné pour cet art et tout mon goût pour le théâtre est passé dans la danse", dira-t-il plus tard.Mélange des genresMaurice Béjart acquiert un bagage classique -qu'il étrenne avec Roland Petit, entre autres. Plus tard, il exigera de ses danseurs la même maîtrise des bases académiques. Lors d'un séjour en Suède, il découvre l'expressionnisme.A ses débuts de chorégraphe, il sort des sentiers battus avec "Symphonie pour un homme seul". Ce spectacle qu'il décrit comme "la recherche d'un langage de base" sera réinterprété dans les années 1980 par Patrick Dupond.En 1959, il règle à Bruxelles "Le Sacre du printemps" de Stravinski. Le ballet, qui avait été hué lors de sa création par Nijinski en 1913 à Paris, connaît cette fois-ci un grand succès, y compris lors de sa reprise en 1965 à l'Opéra Garnier, où le difficile public parisien est conquis.Il détestait les "balletomanes"Dans la foulée, en 1960, Béjart monte à Bruxelles une compagnie internationale, le Ballet du XXe siècle. L'année suivante, il signe le "Boléro" de Ravel, véritable musique visuelle. Le Rythme est interprété par un groupe de danseurs tandis que le rôle central, la Mélodie, est confié, suivant les représentations, tantôt à une danseuse, tantôt à un danseur.C'est ce spectacle qu'il choisit de donner lorsqu'en 1966 Jean Vilar l'invite au festival d'Avignon. L'année suivante, est célébrée dans la Cour d'honneur du Palais des Papes la "Messe pour le temps présent", inspirée du "Cantique des Cantiques" et de "Ainsi parlait Zarathoustra" de Nietzsche. "Ca va du classique le plus pur, puisqu'au début les danseurs font des exercices à la barre, jusqu'aux danses les plus contemporaines comme le jerk", explique l'auteur.Un mélange des genres qui l'amusera toujours. En 1978 pour "Léda", qui raconte comment Zeus s'est transformé en palmipède pour séduire la femme de Tyndare, il fait danser Jorge Donn avec Maïa Plissetskaïa, une ballerine du Bolchoï célèbre pour son interprétation du "Lac des Cygnes". Et en 1997, Sylvie Guillem livre un tango sur le bout des pointes dans "Racine cubique".Ce mélange contribue probablement au succès. Dès les années 1960, Béjart remplit des arènes, des stades, des cirques, comme avec sa "Neuvième Symphonie" de Beethoven (1964), une fresque à grand spectacle. Pour le bicentenaire de la Révolution française, il rassemble 4.000 personnes chaque soir sous la verrière du Grand Palais, à Paris, pour "1789 et nous". Et en 2007, pour ses 80 ans, il s'offre pour la énième fois le Palais des Sports de Paris avec "L'Amour, la Danse", sorte de best-of de ses chorégraphies.Lorsqu'il a débuté, très peu de spectateurs s'intéressaient à la danse. Sa démarche a donc été marquée par la "recherche d'un public différent", explique Béjart en 1984. "Et c'est ce public différent qui m'a donné ma couleur, qui m'a donné mon langage".Tant pis si les aficionados grincent des dents. En 1965, le chorégraphe raconte composer des ballets d'une part pour ceux qui n'en avaient jamais vu, d'autre part pour les cinq personnes au monde qui comprennent très bien la danse. "Entre ces deux choses-là, il y a ce qu'on appelle les balletomanes, et ces gens-là, je les déteste", lâche-t-il.Les succès critiques sont rares, la reconnaissance internationale faible. Béjart reconnaît lui-même que certains de ses ballets sont "tarte". Et ce n'est pas par eux qu'il veut entrer dans la postérité. "Le plus important, c'est un certain goût de la danse que j'ai donné aux gens", affirme-t-il en 1970.Avec ses écoles (Mudra à Bruxelles en 1970, Rudra à Lausanne en 1992), Béjart a en effet assuré la relève. Il compte parmi ses anciennes élèves la chorégraphe toulousaine Maguy Marin et la Belge Anne Teresa de Keersmaeker. En 2004, il crée d'ailleurs avec les jeunes danseurs du Béjart Ballet Lausanne un spectacle au titre évocateur: "L'Art d'être grand-père".
texte

Friday, November 16, 2007

یک کلمه: بازگشت

۱۳ آبان ماه ۱۳۸۶ ساعت : ۱۳ , ۱۱ خبرگزاري انتخاب :
مقدمه: رفتیم، کار داشتیم، بازگشتیم، چون دیدیم این کار مهم تر است. در این مدت که ما به افعال دیگری غیر از فعل شریف نواختن مشغول بودیم، به اندازه دو سه سالی وقایع مختلف رخ داد، اما اوضاع همان است که وقتی می رفتیم بود. این بار تلاش می کنیم که آهسته و پیوسته برویم که در خدمت خوانندگان انتخاب بمانیم. البته آهسته و پیوسته رفتن در رودخانه ای که دائما در حال عبور از ارتفاعات و قله های بلند و کوتاه است، کار ساده ای نیست، ولی قصدش را که می توانیم داشته باشیم. فعلا در خدمت خوانندگان عزیز انتخاب هستیم و امیدواریم چراغ ما را با نظرات شان روشن کنند تا ما که می خواهیم با چراغ خاموش برویم، با هاله نور شما راه مان را پیدا کنیم.
بازگشتن: اسم مصدر برای بازگشت. برگشتن. دوباره آمدن. مخالف رفتن. به فعلی می گویند که شخصی که رفته است، هنگام مراجعت انجام می دهد. کاربرد در جمله عادی: « نوازنده به انتخاب بازگشت». کاربرد در حالت ماضی استمراری« وی از سفر هی بازگشت و هی دوباره به سفر رفت.» کاربرد در ادبیات تخیلی: « میر حسین موسوی به صحنه سیاست بازگشت.» کاربرد در ادبیات کلاسیک: « هاشمی به صحنه سیاست بازمی گردد» کاربرد در ادبیات رئالیسم جادویی: « خاتمی گفت من بازگشتم» کاربرد در زمان آینده نزدیک: «لاریجانی وارد ... شد.»( در نسخه چاپ دهلی و مسکو و آنندراج جا افتادگی وجود دارد.)
بازگشت در ادبیات حماسی بسیار آمده است. بازگشت اژدها( نوعی بازگشت که در مورد روسای بزرگ که وارد می شوند هم اتفاق می افتد.) بازگشت پدرخوانده( نوعی بازگشت که معمولا خبرش را داداش آدم می دهد.) رودخانه بدون بازگشت( مسیری که بطور طبیعی می رویم و فکر می کنیم برمی گردیم.) بازگشت سوپر من( در مورد دور دوم سفرهای استانی گفته شده است)
شیخ ابوالجواد لاریجانی سروده است « برگرد، برگرد، پشیمون می شی آخر...»( نسخه تصحیح شده علامه قزوینی) یکی از اخوان گفته است: « باز آمدم، باز آمدم، با صد هزار ناز آمدم...»( نسخه بدون مجوز چاپ دهلی) استاد محمد حسین بهجت بعد از بازگشت دیرهنگام گفت: « آمدی جانم بقربانت ولی حالا چرا؟» ( نسخه چاپ تبریز)
شاعر در مورد بازگشت سروده است
ای آن که به سفره ات نیامد نفتی
وز نامدنش تو دائم اندر تفتی
بنویس و بمان و ساز خود را بنواز
باز آمدنت نیست، چو رفتی رفتی
الف.نوازنده
نظرات كاربران :
اي بابا.........هر آمدني را رفتني است: بسيار از پي ما بگذشته روزگاران بي ما باز بگذرند روزها و روزگاران زان رفتگان چه مانده جز خاك و برگي ارزانو از ما بيش نماند جز خاك سبزه زاراناز ته دل
خوش گلمیسن!باقر
باز این جناب نوازنده برگشت . کسی که فقط بلد است به عالم و آدم جهان اسلام و جمهوری اسلامی ایران و منتخبین ملت شریف ایران عزیز و متدینین و مومنین و مسولین برای خوشحالی دل شیطان بزرگ و دلداران و عاشقانش , و به نام نامی آزادی بیان و حقوق بشر و دمکراسی ,البته از نوع شیطان بزرگ آن و خلاصه این گونه چرندیات , بند نماید . ملیجک بازی از خودش در بیاورد و مردم را مورد تمسخر قرار بدهد , تا کسانی مانند خودش , به گفته هایش , یا در واقع آن افراد بخندند . اسم این کار خودش را هم بگذارد هنر در سایه آزادی بیان و دمکراسی از نوع شیطان بزرگ آن . آیا این عمل ایشان یعنی استهزاء مومنان و ملیجک بازی و به قول خودش , نان در آوردن از این راه , از نظر اسلامی و انسانی کار شایسته ای میباشد ؟ البته همانطور که همه گان مطلع هستند در اسلام سفارشات زیادی به شاد و زنده و بششاش بودن به مومنین شده است . ولی نه سفارش به استهزاء مومنان . آنهم به این دلیل باطل که دیگران به آن اشخاص بخندند . باید این سوال را از جناب نوازنده نمود که آیا شغل مسافر کشی با اتومبیل شخصی یا حتی تمیز نمودن خیابانها و یا بردن زباله های مردم شغل با شرف و حیثیت تری نیست ؟ ابرار
آن سفر كرده كه صد قافله دار همره اوست ,هر كجا هست خدايا به سلامت دارشدانشجو-آلمان
فقط این وسط شاعر افغانی فراموش شده که فرموده است:من آمده ام وای وای من آمده ام و الخ...به هر حال خوش اومدی
عزیزان من با سلام و عرض ادب ،آنهائیکه فکر می کنند ، با شکستن میزان الحراره تب مریض پائین خواهد آمد ، سخت در اشتباه هستند. با بستن انتخاب مشکلات اجتماعی ، اقتصادی ، سیاسی و فرهنگی جامعه ایران حل نمی شود. دست شما را بخاطر با لابردن دانش و آگاهی سیاسی و فرهنگی ملت ایران از دور صمیمانه می فشارم.
سلام ،ایکاش انسان خییری از ادارات سانسوریه و تامینات میامد و با تاسیس کلاساتی از طریقات مطبوعات و جرائد به همگان میاموختش که رنگ قرمز چیست ؟! با دیگر رنگها چه فرقی دارد ؟! و مشرق و مغرب و شمال و جنوبش به کجا ختم میشود ؟! و طول و عرض و کلفتی شرعی و قانونی ان نیز چه اندازه هائي هستند که با دیگر شرائط مشترکأ رعایت گردند ؟! و اینکه اصولأ این رنگ در کنترل دستان چه کسانیست ؟! و اگر ادعا میشود که نیست ! پس چرا هست ؟! تا ما نیز سر در گم منتظر این و یا ان نوازنده نباشیم ! اخر بسکه تسبیح انداختیم که * میاید یا نمیاید * سرمان بدوران افتاد !. ای انسان خییر !! تا جنگ نشده بیائي میگویند ثوابش بیشتر است !!.داوید.
نوازنده عزيز سلام!در ذهن خود هميشه جاي تو را خالي مي ديدم و هزارو يك فكر خوب و بد من را مشغول غيبتت كرده بود! گفتم شايد با عيال محترم و بچه ها باز هواي ديدن 12 در صد درياي (قزوين)كاسپين را كردي ولي فكر لامذهب ديگري من را تو پيچ توبه مي كشاند و ياد آبگوشتهاي بز باش باغچه اوين ميافتادم.به هر حال با چنگ و دندان قلمت را چسبيدي و از پشت كاري كه داري كيف ميكنم !نه قلمت را فروختي و نه خودت را........موفق باشيآلمان ع
تبع لطیفم در کودکی مرد اما از لطایف شما در این دنیای وارونگی ها شاد می شوم اگر می شود در باره(وزن)بنویسید.امیدوارم بازارتان گرم و پر هیاهو از شر و شور جوانان خوش ذوق باشد.مصطفی
از آمدنت نبود گردون را سود وز رفتن تو جاه و جلالش نفزود از هیچکس نیز به گوشم نشنودم کین آمدن و رفتن تو بهر چه بود البته ضمن خوش آمد گوئی مجدد به نوازنده گرام بقول امیر آقا تا نروی که دلمان برایت تنگ نمی شود پس این آمدن و رفتنت بهر دل تنگی ماست ؟ امیدوارم خرم باشی و هتل اوی... نباشی .... جعفر
سلام،خوش بازگشتی، اما به این فکر نباش که خیلی بهت دل ببندیم چون نشون دادی ثابت قدم نیستی، تا میایم بهت عادت کنیم یهو غیبت میزنه تا میایم به نبودنت عادت کنیم یهو سرو کله ات پیدا میشه.وقتي که تو رفتي خورشيد نمردهدريا و بيابان خدا دست نخوردهوقتي که
تو رفتي، قلبي نشکستهاشکم نشده سيل و مرا سيل نبردهدر هر حال از شوخی گذشته، خوش آمدی ... پیروز و پاینده باشی.امیر


--------------------------------------------------------------------------------------------


یک کلمه: نفت صد دلاری
۱۷ آبان ماه ۱۳۸۶ ساعت : ۵۴ , ۱۱ خبرگزاري انتخاب :
نفت: یک ماده بد بو و گرانقیمت که زیر زمین وجود دارد و روز به روز قیمت آن بالاتر می رود. از نفت برای افزایش قدرت و به تعویق انداختن بدبختی استفاده می شود. مخلوطی از هیدروکربن های جامد، مایع یا گاز که بخشی از آن را هگزان، هپتان و اکتان تشکیل می دهد. سه عامل هگزان، هپتان و اکتان دست به دست هم می دهند و کاری می کنند که دولت پولدار شود و ضعف های آن دیده نشود. از نفت برای روشن کردن چراغ، خاموش کردن صدا، راه انداختن قطار با ترمز و بدون ترمز و رفتن به سفر استفاده می شود. کاربرد در جمله: « قیمت نفت به صد دلار رسید.»
محصولات نفت: از نفت محصولات مفیدی به دست می آید، مانند بنزین( برای سهمیه بندی) قیر( برای آسفالت کردن دهان دیگران) اتر( برای بیهوش کردن افراد و عدم احساس گذشت زمان) پارافین( برای مالیدن و در نتیجه ادامه زندگی) وازلین( برای کاهش فشار میان دولت و ملت) مازوت( برای گرم کردن فضای ضروری) نفتالین( برای حفظ چیزهای پوسیده و موجود) د.د.ت( برای جلوگیری از آسیب بوسیله حشرات) رنگ پلاستیک( برای پوشاندن معایب و ایجاد فضای رنگین)
نفت خام: نوعی نفت که در کشورهای پیشرفته آن را می خرند و از آن محصولات نفتی تولید می کنند و به ما می فروشند( برای این کار یک صنعت بسیار پیچیده به اسم پتروشیمی وجود دارد که در ایران هرگز سابقه نداشته است.) نفت سوز( به شخص یا وسیله ای می گویند که نفت را می سوزاند و از بین می برد.) نفتی( کسی که نفت را بین دیگران توزیع می کند) سفره نفتی( یک واژه در رئالیسم جادویی معاصر) نفتکش( وسیله ای که نفت را می برد و به جای آن دلار می آورد) نفتگر( یک موجود تاریخی که سالها قبل در صنعت نفت کار می کرد.) نفت خر( کسی که از ما نفت می خرد) نفتخیز( کشوری که نفت دارد، این کشورها دو نوعند، کشورهایی که هم نفت دارند و هم عقل دارند، کشورهایی که نفت دارند، اما عقل شان کم است.) گاز( یکی دیگر از موادی که نابود می کنیم.) نفت دریای خزر( نوعی نفت که ما نیازی به آن نداریم، اما دیگران به آن نیاز دارند) نفاط( کسی که خیلی وابسته به نفت است) نفتخوار( امپریالیسم جهانی که می خواهد نفت ما را بگیرد، اما ما ترجیح می دهیم خودمان آن را از بین ببریم.) مفسدین نفتی( کسانی که قبلا نفت را در دست داشتند، و فعلا نفت را در دست ندارند و ما خوشبخت شده ایم.)
شاعر در مورد نفت سروده است
نفت که رسید به 20 دلار
پسته ببر، دوو بیار
نفت که رسید به 30 دلار
بفروش و روزنومه درآر
نفت که رسید به شصت دلار
سفر برو مهمون بیار
نفت که رسید به 100 دلار
هر شب بخور ماست و خیار
نظرات كاربران :
عالي بود. ادامه بدهارا
یک نفر با نفت کرد این گفتگو .... هان به من از قیمتت یکدم بگونفت در پاسخ به او لبخند زد .... گفت گیرم صد دلار, حرفی ست مرد؟پاسخش را داد آخر نان ما آجر شده ... لاجرم همسایه مان تاجر شدهنفت با بوی بدش اینگونه گفت .... های داداش میزنی باز حرف مفت؟قیمت نفت می رسد تا صد دلار ... وعده های دولتت تا 100 هزارگرچه نفت امروزه روز کمیاب هست ... لیک عقل و هوش بس نایاب هستمرد ناگه ملتفت شد عیب چیست ... مشکل از غرب و علوم غیب نیستمملکت بی هیچ طرح و ساختار ... دخترم ماست و خیارم را بیارمن به والله دلم پر آتش است ... ارزش پولم همه در کاهش استیک زمان یا 100 تومان نان میخرم .... نان 10 تومانی از یاد می برمقیمت بنزین رسید تا 100 تومان ... ای گرانی جان همین جاها بمانتوی غربت زندگی راحت تر است ... لااقل چشم از غم غربت تر استمن خبر دارم ز خون دیده ها ... میله های رسته بر اندیشه ها باز فردا ما شعاری می دهیم ... مشت محکم بر اجانب می زنیمحیف از مشتی که بی خود میزنیم ... باز سرپوش بر حقیقت می نهیم سعید
با سلامانقدر از نفت گفتي كاش كيك زرد مي پختينفت و گاز و كيك زرد در كارند تا تو آسوده نري بر بالينناصر
نوازنده جان خوب مينوازي ,ولي ميخواستم يك نكته را يادآور شوم: در سال 2003كه تصمبم گرفته شد بخشي ازنفت و محصولات نفتي به يورو به فروش برسد (بنده در كميسيون انرژي مجلس هشتم بودم)بهاي هر بشكه نفت 53يورو برابر با 58 دلار بود الان نيز بهاي هربشكه حول و حوش 58 تا 60 يورو هست , ميخواهم خدمت كاربران عزيز عرض كنم كه عليرغم تبليغات ,قيمت هر بشكه نفت فقط 10درصد نسبت به سال 1382 افزايش يافته و اختلاف قيمت فقط در نتيجه بي ارزش شدن دلار است چراكه 98 دلار آمريكا هنوز هم همان 59 يورو است!( آخرين نرخ برابري يورو با دلار 1.55 است.) عبدالله صادق
سلام نوازنده عزيزاقا درسته گفتن"كم گوي و گزيده گوي"اما ديگه نه اينقدر كم .اما انصاف كه نيست ولي حالا كه نفت شد 100 دلار اقامال خودمه دوست دارم بريزمش دور حرف حسابت چيه ؟!!اگه باز هم انصاف رو نپذيري ميگم جوان بيفكر و برو بچ با رايحه نفتيت كنند!!!اريوبرزن
آفرین ملت و دولت رو خوب اومدی ع
عالی بود از صدمقاله علمی مفید تر است اما حیف . کو گوش شنواناصر
من نفت دلم سوخت ولی دود نکردبر سفره ام آمد، چه کنم سود نکردتقصیر از او بود که بر مسندجاه هی حرف بزد، آنچه بلد بود نکردامید از تورنتو
واقعا" سپاسگزارم ازين طنز زيبا . سخن گفتي و در سفتي. راستي اون اقائي كه در پيامش نوشته " يو ول كام" البته به انگليسي. منظورشون چي بوده؟ چون اين جمله يعني " خواهش مي كنم" كه در اين پيام معني نداردازیتا
عالي! كامل. نفت ١٠٠ دلار يعني هر كاري دلم خواست بكنم بعد با پول مفت ماستماليش كنم.رضا
یه خبر بد نیست گفتن اما امروز من دیدم بگم؟میگمقرار شد که با این سیاست کارتی شدن بنزین جلوی قاچاق بگیرن.دولت ظاهرا گرفت اما بیایید ببینید اینجا خوزستان که دولت چه قاچاق بازی علنی راه انداخته و بنزین سرازیر کرده به مملکت عراق.انتخاب عزیز اگر خواستید خبرنگار بفرستید و به عینه ببینید ساعتو بهتون بگم حوالی 3 الی 5 بامداد جاده ترانزیت مشاهده کنیدکه البته الان حتی روز هم فت وفراون شدهراست دلم سوخت برا اونایی که لب مرز سیستان و بلوچستان که از سفره نفتی خبری نشد که نشد هیچ نون از قاچاق بنزین هم برید.چشم انتظار
خیلی زیبامحمد
سلام!دمت گرم و قلمت روان و عمرت دراز باد !اين كنايات را بر سنگ هم گذاري آب مي شود ولي ...............ابليس كی گذاشت بندگی خدا کنیم !کی شد که بی سر خر زندگی کنیمموفق باشيد
you well commehdi
باريكلا، به اين ميگن يه طنز درست و حساااابي، خيلي كيف كردم. ممنون. سلامت باشيد.
اي آقاي نوازنده واقعا كه آدم ناشكري هستي,اين وقت سال هر شب ماست و خيار ميخوري تازه ناله هم ميكني؟مگر خودت نگفتي كه بعضي ها نفت دارند اما عقل ندارند؟
kheili ali boodAzad
مفسدین نفتی(کسانی که دیروز کسب افتخارات در داخل و خارج در پروژههای نفتیشان مافیا نامیده می شد و امروز پز آی کیوها) مصطفی















------------------------------------------------------------------------------------------------



یک کلمه: انتخابات رایانه ای

۲۰ آبان ماه ۱۳۸۶ ساعت : ۳۳ , ۱۲ خبرگزاري انتخاب :
نوعی انتخابات که پایانه آن را رایانه تعیین می کند. در این نوع انتخابات برای دادن رای، شمردن آن و اعلام نتیجه یا بخشی از این مراحل از رایانه استفاده می شود. در این نوع انتخابات به جای پاره کردن آرای نامطلوب و ابطال صندوق رای از شاسی دیلیت استفاده می شود. هشدار رایانه ای: قبل از رسیدن بازرس سطل آشغال خود را خالی کنید. انتخابات رایانه ای برای افزایش سرعت و دقت و کاهش خطای برگزارکننده انتخابات مورد استفاده قرار می گیرد. کاربرد در جمله: « این سخنگو اعلام کرد، برگزاری انتخابات رایانه ای منتفی است.»
انواع انتخابات؛ انتخابات دستی( در این انتخابات با دست چپ رای جمع می کنند، با دست راست آنها را می شمارند) انتخابات دو مرحله ای( نوعی انتخابات که در دو مرحله صورت می گیرد و نامزدها در آن فرصت خوابیدن دارند، ولی بهتر است نخوابند.) انتخابات پارلمانی( انتخابات برای برگزیدن نمایندگانی که قرار است چهار سال روی صندلی نرم بنشینند و از جای گرم حرف بزنند.) انتخابات میاندوره ای( نوعی انتخابات که در آن معمولا کسی حوصله بداخلاقی ندارد.) انتخابات سالم( یکی از افسانه های تاریخی که قرار بود در یونان باستان یک بار انجام شود.) انتخاب عادلانه( انتخاباتی که هر چند سال تصادفا اتفاق می افتد) انتخابات بعدی( انتخاباتی که همه می دانند در آن پیروز می شوند) انتخابات حماسی( ترکیبی از دموکراسی و شعر که وقتی به انتخابات اعتقاد ندارند زیاد در مورد آن حرف می زنند.) انتخابات مردمی( انتخاباتی که معمولا بعد از آن یا یک فاجعه اتفاق می افتد یا یک حادثه)
وسایل لازم برای انتخابات رایانه ای مناسب: تعدادی رایانه مورد اعتماد، تعدادی مامور قابل اعتماد، تعدادی کی برد قابل اعتماد، تعدادی مونیتور قابل اعتماد، دو کیلومتر سیم قابل اعتماد، به تعداد کافی موش قابل اعتماد، یک وزیر قابل اعتماد، برای رای گیری از یک ملت غیرقابل اعتماد که بتوانند تعدادی نماینده قابل اعتماد را معرفی کنند.
« انتخاب همی بازگشت نامزد به خانه اش بعد از طی مراحل بود.»( اللغه فی المعالی). در تاریخ بیهقی در بحث انتخابات آمد« امیر رای ها قسمت کرد بر وکیلان و خود برابر برفت و مصطفی را بر راست خویش فرستاد و مهدی مشاور بر چپ نشاند تا نیک نیرو بکردند و انتخاب راست بیامد و کار از تنگی بشد و صندوق ها ببردند بر شتران و موتوران»( تاریخ بیهقی، تصرف حصار، 169) و شیخ اکبر نازی آبادی سرود« باز آمد سوی ما عالیجناب، انتخاب آمد دلیل انتخاب»( دیوان الاکبر، صص 37-38) « ایدون گویذ کی در سنه جرت مئه، عادل خان اول رئیس بوذ و دویست و اندی در بهارستان بوذ و چهار سنه بر آنان انجامید تا انتخابات بوذ و دوره گرانی بوذ و گوجه فرنگی کس نخورد و صندوق بیاوردند و بزغاله در آن سال زیاد بوذ.» و در کلیله و دمنه نوشت« و در میان اتباع او دو شگال بودن یکی را کلیله نام بود و دیگرا را دمنه، و هر دو دهای تمام داشتند و دمنه کلیله را گفت: چه دوی و ترسان شدی و نشاط فرو گذاشته؟ کلیله گفت: بتکلف انتخابی شده است که از آن ترسم، گفت: از چه؟ گفت: آنکه هرکس به رفعت انتخاب نکند به دفع از او بکشند، و بشمرند چون مزید بود، دمنه گفت: تو را مزید نبود. گفت: آنان اول انتخاب کنند، بعد بشمرند و دویدن گرفت و روی به بیابان برد.» ( کلیله و دمنه، ص 65)
شاعر در مورد انتخابات رایانه ای گفته است:
بیت
ای آن که نتیجه چهار و هفتی
چون یازدهی بدان که خوش دررفتی
رایانه بیارند و دو دو گردد هشت
در هر دو سه حال دائم اندر تفتی
* الف. نوازنده
نظرات كاربران :
عمری به جناح اکثریت بودیمبس کاهل و سست و بی همیت بودیمرایانه نشان فکر و منطق بودستما جمله به فکر معنویت بودیمامید از تورنتو
وقتی که کسی اعتقاد بر این دارد (اکثریت مردم همیشه با باطل بوده اند)چطور می توان انتظار داشت که نتیجه انتخابات یعنی پیروزی اکثریت را بپذیرد ؟ASHK

Tuesday, November 13, 2007

ریشه اینهمه
بی تفاوتی مردم
درکجاست؟
بیژه صف سری
بیادم هست سال ها قبل، پیش از آنکه به تب انقلاب گرفتار شویم، روی جلد یکی از شمارگان مجله "توفیق " که از نشریات پر فروش طنز و فکاهی آن دوران بود، کاریکاتوری از" کاکا توفیق" سمبل طنز آن روزگاران، منتشر شده بود که با زدن چوب حراج به ظرف گرانقیمتی فریاد می کشید، حراج ... جراج ، همه چیز حراج است ، شرف ...ناموس ... وطن ...و...آن روز ها که هنوز جوان بودم و غافل از سرد و گرم روزگار، آن تصویر فکاهی جز از منظر طنز برایم مفهومی نداشت، اما امروز در شرایطی که جز غم نان نیست، گویی بی تفاوتی در میان مردم این کهنه دیارهم همچون عارضه لاعلاج ، اپیدمی شده است، تا بدانجا که حتی با افزایش روزافزون تورم و گرانی ها و ایضا تحریم های ریز و درشت و خطر حمله بیگانگان به مام وطن، که هر روز از گوشه و کنار جهان و یا از زبان برخی از مسئولین کشور هم شنیده می شود، ذره ای از این بی تفاوتی ملت کم نمی گردد، و در چنین حال و روزی است که با بیاد آوردن تصویر روی جلد آن مجله فکاهی پیام "کا کا توفیق "، برایم معنا و مفهوم دیگری می یابد .
شاید چرایی این بی تفاوت شدن را باید در نکته عارفانی جستجو کرد که آن شاعر تازه از دست رفته "قیصر امینپور" گفته است : وقتی جهان از ریشه جهنم و آدم از عدم و سعی ،از ریشه های یاس می آید وقتی که یک تفاوت ساده در حرف،کفتار را، به کفتر،تبدیل می کندباید به بی تفاوتی واژه هاو واژه های بی طرفی مثل نان، دل بست نان را از هر طرف که بخوانی نان است.

Sunday, November 11, 2007

http://mpahlavi.blogspot.com/


ورود هواپیمای ‌آمریکايی به آسمان ‌خرمشهر
جهان نيوز : صبج امروز یک فروند هواپیمای متجاوز نیروی هوایی آمریکا ، به حریم هوایی خرمشهر تجاوز و در آسمان این شهر یک خط طولی ممتد سفید رنگ ( ناشی از پس سوز هواپیما) به جا گذاشت.به گزارش خبرنگار«جهان» از خوزستان، آسمان خرمشهر بار دیگر مورد تعرض هواپیماهای نظامی آمریکا قرار گرفت.ساعت 7 و 12 دقيقه صبح امروز يك فروند هواپيماي نظامي آمريكايي از طريق مرزهاي هوايي عراق وارد حريم هوايي خرمشهر شد و براي دقايقي در آسمان اين شهر مرزي به پرواز در آمد.این گزراش می افزاید: از صبح امروز چندین فروند هواپیمای آمریکایی نيز در آسمان مرز ايران و عراق در خرمشهر مشاهده شده اند.اين در حالي است كه پيش از اين نيز چندين بار هواپيماها و بالن‌هاي جاسوسي آمريكايي از آسمان عراق بر فراز اين شهر ديده شدند ، اما هر بار اين مسئله از سوي مسئولان اين منطقه تكذيب شد.

کد خبر: 44901 تاريخ خبر: بيستم آبان ۱۳۸۶ برابر با يازدهم نوامبر ۲۰۰۷
اظهار نظر و بحث در مورد اين خبر. [نظرات شما در مدت کوتاهی پس از دریافت به نظر دیگر خوانندگان سايت می رسد.] ديگر دليلی برای به فارسی ننوشتن وجود ندارد! اگر فونت فارسی در کامپيوتر خود نصب نکرده ايد، اينجا را کليک کنيد و به فارسی بنويسيد.مطالبی که حاوی کلمات رکيک و توهين به ديگران باشد درج نميشوند. نام: نظرات شما:
نظرات
نوشته شده در تاريخ بيستم آبان ۱۳۸۶ برابر با يازدهم نوامبر ۲۰۰۷ ساعت 17:41:21 توسط پیام
می گویند مشت نمونه خروار است... شما سرداران ذوب شده در ولایت و پاسداران انقلاب اسلامی عزیز که خوب قمبض در میکنید، چرا این چند وقت که هواپیماهای آمریکایی وارد حریم ایران می شوند جرات نمی کنید حتی یک تیر به سمت آنها در کنید؟ الحق که در لاف زنی و بی مغزی و کله پوکی شهره آفاق اید...
نوشته شده در تاريخ بيستم آبان ۱۳۸۶ برابر با يازدهم نوامبر ۲۰۰۷ ساعت 15:57:06 توسط بابك (از ايران)
بريد تو اين سايت تا دين 1400 ساله اي كه عربها براتون آوردن رو بهتر بشناسيد http://mpahlavi.blogspot.com/
نوشته شده در تاريخ بيستم آبان ۱۳۸۶ برابر با يازدهم نوامبر ۲۰۰۷ ساعت 15:18:14 توسط Daiyal
امير خان بايد مواظب چه چيزى باشيم ٠انها مثل خانه جون ميان و ميرن تازگيها اخوندها يك ميليارد اويرو (واحد پول اروپا)موشكهاى مدرن(به قول خودشان)كه همزمان هدفهاىمختلف را در چند صد كيلومتر شاسايي و منحدم مي كند ٠نمونه انرا هم سوريه داشتند و چند هفته پيش كه اسراييل چند هدف استراتيژيكى را در سوريه بمباران كرده بود اين موشكها از كار افتاده بودن و روسيه هم از خجالت دم خودش راهم تكان نداد ٠اخوندها نه جرات انرا دارند كه از خوددفاع كنند و نه امكان انرا٠ديپلماشون تو عراق وتركيه و٠٠٠٠جاهاي ديگر مي گيرند و مي برند كاري از دست اخوند بر نمى ايد ٠سربازان امام زمان با لباس زنانه محلي افغاني به خارج مسافرت مي كنند اخوندها م با پاسهاي كشورهاي ديگر وبا تغير ظاهرخود جرات خارج رفتن را دارند انهم در كشورهاي اسلامي انجايكه ميليونها دلار دپوني كرده اند ٠اينوسطا قشر بي پول و درمانده مان است كه دست اخر كشته مي شوند ٠من نمي دانم چرا اينها جماران مجلس خبرگان و مجلس بي بخار وطناب بگردن وشوراي نگهبان و شوراي مصلحت و طويله هاي سپاه اس اس اخوندي را بمباران نمي كنند؟؟؟؟؟كسي مي تواند دلايل انرا بگويد ؟؟؟
نوشته شده در تاريخ بيستم آبان ۱۳۸۶ برابر با يازدهم نوامبر ۲۰۰۷ ساعت 14:57:11 توسط حميد از لندن
اي ملت بپاخيز و قبل از اينكه نوع جنگيش بيادوايران عزيزمان رو ويران كنه خودمون شر اين حكومت ديكتاتوري مذهبي راازسرمون برداريم هيچ خارجي دلش به حالما ن نسو خته و دنپال منافع خودشونندوگول دروغهاي رژيم آخوندي را هم نخوريد صدام هم فكر ميكرد اينها را شكست ميده و عراق را مكنه ويتنام و و و و تازه اون ارتشش از ايران هم قويتر و هم مجهزتربود وريدد! زنده باد آزادي
نوشته شده در تاريخ بيستم آبان ۱۳۸۶ برابر با يازدهم نوامبر ۲۰۰۷ ساعت 13:57:07 توسط Amir
فراموش نكنيد كه صدام هم قبل حمله به ايران همين كارها را ميكرد٠ بايد مواظب بود٠

http://news.panahjoo.com/upload/boz.gif


طنر : بزغاله‌های جهان متحد شوید سايت فرارو، م.ف :
هفته پیش را به خودم استراحت دادم و رفتم مسافرت. البته گویا جدیدا به این کار، استراحت و مسافرت نمی‌گویند، اشکالی ندارد می‌توانید سفر استانی محسوب کنید! آه، راستی گفتم سفر استانی یاد این افتادم که دور دوم سفرهای استانی رئیس‌جمهور محترم و محبوب کشورمان (متوجه نشدید؟ منظورم آقای احمدی‌نژاد است دیگه!) شروع شد و ایشان در اولین گام از دومین دور، مردم خراسان جنوبی را مستفیض فرمودند. ایشان در آن‌جا علاوه بر تصویب نود مصوبه در طول یکصدوهشتاد دقیقه، دو کار مهم انجام دادند، اول این‌که به بخشی از مردم بیرجند که برای دیدار و تماشای ایشان آمده‌بودند، اعلام کردند که به نمایندگی از آن‌ها -یعنی احتمالا همان بخش از مردم بیرجند- به فرستادهء دولت‌های غربی گفته‌اند که حاضر به پذیرش هیچ شرطی برای مذاکره در مورد تأسیسات هسته‌ای ایران نیستند. دومین کار مهم ایشان هم، آن‌طوری که برخی از پایگاه‌های خبری نوشته‌اند این بوده‌است که مخالفان سفرهای استانی دولت را در حد بزغاله توصیف کرده‌اند. بدین‌وسیله ضمن حمایت مجدد زیرگذر از تمام نظرات خردمندانه ریاست‌جمهوری در تأیید ‌و پشتیبانی بزغاله‌ خوانی ایشان، برخی از مشخصات علمی بز و بزغاله توصیف می‌شود تا همگان بفهمند که مخالفان سفرهای استانی چرا مثل بز هستند و بز چرا این‌قدر بد و منفور است: 1. بز یک موجود است مثل گوسفند ولی به اندازه کافی گوسپند نیست. 2. دارای دنبه کم‌تری می‌باشد .3. به‌جای این‌که مثل گوسپندهای بی‌آزار، به دنبال گوسپند جلویی راه بیفتد؛ دائما فضولی می‌کند و به‌همین‌خاطر همیشه در جلو یا عقب گله حرکت می‌کند. 4. آن‌قدر موجود رذلی هست که اگر لگدی بهش بزنید ممکن است به شما شاخ بزند!5. دنبه قابل به عرضی ندارد (دنبه: وسیله چرب کردن سیبیل!) 6. برخلاف گوسپندان نجیب که ورد زبانشان "بع‌بع" مشابه "بعله‌بعله" است، بزها معمولا "مع‌مع" بر وزن "من من" می‌گویند.

کد خبر: 44903 تاريخ خبر: بيستم آبان ۱۳۸۶ برابر با يازدهم نوامبر ۲۰۰۷
اظهار نظر و بحث در مورد اين خبر. [نظرات شما در مدت کوتاهی پس از دریافت به نظر دیگر خوانندگان سايت می رسد.] ديگر دليلی برای به فارسی ننوشتن وجود ندارد! اگر فونت فارسی در کامپيوتر خود نصب نکرده ايد، اينجا را کليک کنيد و به فارسی بنويسيد.مطالبی که حاوی کلمات رکيک و توهين به ديگران باشد درج نميشوند. نام: نظرات شما:
نظرات
نوشته شده در تاريخ بيستم آبان ۱۳۸۶ برابر با يازدهم نوامبر ۲۰۰۷ ساعت 20:21:33 توسط kave
injaneb ta behal dar hich ketabi , madraki dandan shekan ke dale bar vojude mahdi bashad peda nakardam, hata dar sayte khodeshan, khamenei va mesbah , inha bar che asasi vojude in emame akhareshan ra mojud elam mikonand az ajayebe alam hast, vaghean biaghli ham hadi darad vali in shian be akmal resandandash.
نوشته شده در تاريخ بيستم آبان ۱۳۸۶ برابر با يازدهم نوامبر ۲۰۰۷ ساعت 19:32:16 توسط عاشق
معاون اطلاع رسانی احمدی نژاد در مصاحبه ای گفته، آقای احمدی نژاد هنگامی که در مورد اعتقاد شیعیان به ظهور دوازدهمین امام صحبت می کرده، گفته است: "همه بساط عالم بر پا شده تا آن روز نورانی اتفاق بيافتد؛ روزی كه همه پيامبران، شهدا و صلحا خواهند آمد و ياری خواهند كرد. بعضی‌ ها اين حرف‌ ها را تمسخر می كنند؛ برای اينكه اين ها دلشان از ايمان خالی است. اين ها بت پرست ها و شيطان پرست های مدرن هستند. قيافه روشنفكری می ‌گيرند اما به اندازه بزغاله هم از دنيا فهم و شعور ندارند." من تحت هیچ شرایط از احمدی نژاد خوشم نمی آید ولیکن انسانی که ادعا فهم می کند باید همیشه سخن طرف مقابلش را کامل بشنود بعد قضاوت کند
نوشته شده در تاريخ بيستم آبان ۱۳۸۶ برابر با يازدهم نوامبر ۲۰۰۷ ساعت 19:09:21 توسط سوئیس
ما بدبختها در خارج کاه و جو دولتهای غربی را میخوریم و شما خوشبختها در ایران توسری ملاها را ضمنا من پیشنهاد میکنم انهایی را که به پابوسی این رئیس‌جمهور محترم و محبوب و منتخب میروند را فیلسوفان و دانشمندان خطاب کنید تا به کسی توهین نشود.
نوشته شده در تاريخ بيستم آبان ۱۳۸۶ برابر با يازدهم نوامبر ۲۰۰۷ ساعت 18:57:37 توسط سام
اقاي پرويز(احمدي نژاد) اگر شما به مخالفين خودتان مي گوييد بزغاله ناراحت نشويد اگر هم كسي هم به شما بگويد مارمولكيد لكيد لكيد٠٠٠٠٠٠٠٠٠٠
نوشته شده در تاريخ بيستم آبان ۱۳۸۶ برابر با يازدهم نوامبر ۲۰۰۷ ساعت 17:58:27 توسط پرویز
پدر داماد عزیز، شما خودتان را ناراحت نکنید. یک عده بدبخت سوراخ دعا را گم کرده اند. اینها از بس در خارج کاه و جو دولتهای غربی را خورده اند که حالا دیگر مردم ایران را هم بز و گوسفند می بینند.
نوشته شده در تاريخ بيستم آبان ۱۳۸۶ برابر با يازدهم نوامبر ۲۰۰۷ ساعت 16:15:27 توسط ایرانی
سروران گرامی در عرض این 29 سال غیر از منیت و توئیت کردن کاری از پیش نبرده ایم. آقایان محترم بهتر نیست در عوض توهین به یکدیگر کردن وایجاد کدورت نمودن همدیگر را تحمل کرده و برای دیگران و طرز تفکرشان احترام قائل باشیم. چطور است که دوستان به کوچکترین چیزی از کوره در میروند ولی از اینکه در این 29 سال معدودی خون آشام خون ایرانی را میمکند مملکت را غارت میکنند تحصیلکرده های این مرز و بوم را به زنجیر میکشند. کجاست آن (کاویان)تا ایران و ایرانی را بزیر درفش خود در آورد و مایه نجاتمان گردد. دوستان عزیز اولین گام دمکراسی تحمل عقاید یکدیگر میباشد .پیروز باشید ایرانی
نوشته شده در تاريخ بيستم آبان ۱۳۸۶ برابر با يازدهم نوامبر ۲۰۰۷ ساعت 15:25:18 توسط omid
حالا که نقش بز و بزغاله ها دوباره به میان اومده بد نیست عکسی از مطلبی را که در مورد بز در هفته نامه طبرستان چند سال پیش اومده بود را نبینید. این مطلب باعث شد این هفته نامه توقیف بشه!! http://news.panahjoo.com/upload/boz.gif
نوشته شده در تاريخ بيستم آبان ۱۳۸۶ برابر با يازدهم نوامبر ۲۰۰۷ ساعت 15:01:23 توسط غلامرضا
خاك بر سر كسانيكه از اين آدم رذل حمايت مي كنند. خواهش مي كنم پيام بنده را درج بفرماييد.
نوشته شده در تاريخ بيستم آبان ۱۳۸۶ برابر با يازدهم نوامبر ۲۰۰۷ ساعت 14:50:00 توسط پدر داماد
مقاله جالبی بود . چون خوب مردم ایران را گوسفند و بزغاله خطاب کرد . با تشکر از دست اندرکار و سایت ایران که ان را درج نمود.
نوشته شده در تاريخ بيستم آبان ۱۳۸۶ برابر با يازدهم نوامبر ۲۰۰۷ ساعت 14:47:07 توسط مترجم
به همین دلیل است که اپوزیسیون ما یکی عقب؛ دیگری خیلی عقب تر؛ و دیگری جلوتر حرکت میکنند و هیچگاه به هم نمیرسند. اپوزیسیون ما شبیه به اپوزیسیون هست ولی اصل اپوزیسیون نیست؛ چرا که بجای درگیری با رژیم با همدیگر درگیر میشوند. همه شان به رژیم لگدکی میزنند که کاری نیست؛ و فوراً میگیرند و پوستش را میکنند و گوشتش را میخورند. دنبه هم ندارند تا در میان ملّت پزی بدهند. در اتحاد بهم هم همیشه مع مع میگویند.

Thursday, November 01, 2007


Le feuilleton raconte comment un étudiant iranien à Paris, Habib, sauve Sara, sa dulcinée d'origine juive, des camps de concentration nazis grâce à la complicité de l'ambassade d'Iran en France.




À Téhéran, une nouvelle série télévisée s'intéresse à la question peu médiatisée des quelque 1 000 Juifs de France sauvés par l'Iran du génocide allemand pendant la Seconde Guerre mondiale. Et en profite, en même temps, pour faire délibérément la différence entre la position du gouvernement iranien sur le judaïsme et son attitude envers Israël.

Les appels répétés de Mahmoud Ahmadinejad à « rayer Israël de la carte » et ses mises en doute de l'ampleur de la Shoah ont fini par se muer, vu d'Occident, en un sinistre feuilleton. Mais à Téhéran, les Iraniens ont droit, depuis la rentrée, à un feuilleton d'un tout autre genre : une série télévisée, diffusée tous les lundis soirs sur la première chaîne étatique, et qui s'intéresse, elle, au génocide juif pendant la Seconde Guerre mondiale et à la cause des victimes du nazisme. Surprenant dans un pays où les cris de « mort à Israël » rythment tous les vendredis la grande prière hebdomadaire ? « Non », insiste Hossein Bechekoucheh, le producteur de cette nouvelle série grand public. « Il s'agit, au contraire, de montrer que si nous sommes antisionistes, nous ne sommes pas antisémites. »
Intitulée Virage à degré zéro (« Madar-é sefr daradjé »), la série de 22 épisodes cherche, d'une certaine façon, à clarifier la position des autorités iraniennes, en faisant la distinction entre la question du judaïsme, qui est acceptée par les leaders religieux au pouvoir, et celle de la création de l'État d'Israël, régulièrement condamnée. Elle raconte comment le héros, Habib, jeune étudiant iranien à Paris dans les années 1940, sauve sa dulcinée d'origine juive, Sara, des camps de concentration nazis grâce... à la complicité de l'ambassade d'Iran en France qui accepte
de lui fournir un faux passeport. Cette production télévisée fait référence à un événement historique rarement mis en avant par la République islamique, car appartenant à l'époque prérévolutionnaire : l'aide d'Abdol Hussein Sardari, ambassadeur iranien en poste à Paris à l'époque du Shah, à plus de 1 000 Juifs. Pour sauver leur peau, il fit falsifier des papiers et leur accorda la nationalité iranienne. « À l'étranger, on accuse l'Iran de faire pression sur les juifs. Mais dans ce feuilleton, on montre justement que dans toutes les religions, il existe des bons et des méchants », note Hossein Bechekoucheh.
Grande première : l'association juive d'Iran, qui avait fermement condamné, il y a deux ans, les propos d'Ahmadinejad sur la Shoah s'est empressée de faire l'éloge de la série. La thématique abordée par Virage à degré zéro tranche, en effet, avec l'image véhiculée par Téhéran au cours de ces deux dernières années. En comparant, dès son élection en 2005, Israël à une « tumeur » qu'il faut « effacer », le président iranien s'est rapidement mis à dos la communauté internationale, qui s'inquiète, en parallèle, des ambitions nucléaires iraniennes. Plus tard, l'organisation d'un concours de caricatures, puis celle d'une conférence sur la « réalité » et le « mythe » de la Shoah, en présence de grandes figures du négationnisme, dont le Français Robert Faurisson, n'ont fait qu'empirer les choses.
Et pourtant, paradoxe mis en exergue par la série, la communauté juive iranienne, la plus importante du Moyen-Orient en dehors d'Israël, se trouve plutôt bien lotie. Ses quelque 20 000 membres disposent, à l'instar de la minorité chrétienne et de la minorité zoroastrienne, d'un représentant au Parlement iranien. Ils sont libres de prier dans leurs synagogues, de faire leurs courses dans des épiceries kasher. Ils possèdent leurs propres hôpitaux, leurs écoles et peuvent consommer de l'alcool pour le besoin de leur culte. « Tant qu'on ne se mêle pas de politique, on est relativement tranquille », souffle Joseph, un commerçant juif de la capitale. Il n'a pourtant pas oublié l'arrestation, en 1999, à l'époque du président réformateur Mohammad Khatami, de treize Juifs de Shiraz et d'Ispahan, accusés d'espionnage au profit d'Israël. « Mais c'est une tactique également utilisée par les forces conservatrices contre des intellectuels iraniens musulmans pour étouffer les voix qui se prononcent en faveur de la démocratie », reconnaît-il.

«Cette série a l'avantage de mettre les points sur les» i * et d'éviter les amalgames », explique Kambiz, un médecin iranien de 38 ans, spectateur assidu. « Elle permet de rappeler qu'au-delà des slogans provocateurs de façade, les Iraniens n'ont jamais tué de Juifs, et que au contraire, ils les ont sauvés, par le passé, de la brutalité des Allemands ». Le succès de Virage à degré zéro, tourné entre Paris et Budapest, tient également, concède-t-il, « à la qualité cinématographique de son réalisateur, Hassan Fathi », connu en Iran pour ses fictions historiques. Dans un pays où de nombreux films occidentaux sont bloqués par la censure, les gros moyens utilisés par Hassan Fathi permettent aux spectateurs de découvrir des paysages européens et d'apprécier les tenues féminines à la mode dans les années 1940. Et tranchent donc avec les voiles obligatoires et austères des speakerines de la télévision iranienne.
La réussite de ce programme vient d'ailleurs d'inspirer le tournage, par un autre réalisateur, Hossein Samieizadeh, d'une nouvelle série intitulée Gilad, narrant l'histoire de Ben Hur, un jeune homme juif qui émigre en Iran à l'époque nazie. En parallèle, la télévision d'État ne manque pas de poursuivre son autre objectif, celui de « dénoncer le sionisme », en diffusant, à l'occasion de chaque regain de tension avec Israël, ses fameux spots publicitaires appelant la population à ne pas consommer de « Pepsi », acronyme, disent les autorités iraniennes, de Pay Each Penny to Save Israel (littéralement : « Payez chaque penny pour sauver Israël »).
Cette approche à double vitesse est, en fait, récurrente en République islamique d'Iran. En 1987, le grand cinéaste Massoud Kimiaï s'était déjà intéressé à la différence entre « antisionisme » et « antisémitisme ». Son film Sorb racontait l'histoire de Daniel et Munes, un couple juif iranien de Téhéran, cherchant à émigrer vers la « Terre promise », en 1948. Leur demande est rejetée à cause de l'oncle de Daniel, Yaghoub, accusé « d'activités antisionistes ». Ce dernier sera finalement tué par des « agents » d'Israël... Vingt ans plus tard, Virage à degré zéro reste sur la même longueur d'onde. Sauvée par Habib le musulman, la belle Sara ne manque pas de décliner l'offre de mariage d'un cousin. Raison avancée : il préconisait la création d'Israël.