از حافظ به انکلیسی

The breath of the morning windwill soon spread the fragrance of musk,And the world will becomeyoung again.- HAFIZ




Rose petals let us scatterAnd fill the cup with red wineThe firmaments let us shatterAnd come with a new design
بیا تا گـل برافـشانیم و می در ساغر اندازیم فـلـک را سقـف بـشـکافیم و طرحی نو دراندازیم



Disheveled hair, sweaty, smiling, drunken,and
With a torn shirt, singing, the jug in hand
Narcissus loudly laments, on his lips, alas, alas!
Last night at midnight, came and sat right by my bed-stand
Brought his head next to my ears, with a sad song
Said, O my old lover, you are still in dreamland
The lover who drinks this nocturnal brew
Infidel, if not worships the wine's command
Go away O hermit, fault not the drunk
Our Divine gift from the day that God made sea and land
Whatever He poured for us in our cup, we just drank
If it was a cheap wine or heavenly brand
The smile on the cup's face and Beloved's hair strand
Break many who may repent, just as Hafiz falsely planned.
© Shahriar ShahriariLos Angeles, CaDecember 22, 2001



زلف آشفته و خوی کرده و خندان لب و مست
پیرهن چاک و غزل خوان و صراحی در دست
نرگسـش عربده جوی و لبش افسوس کنان
نیم شب دوش به بالین من آمد بنشسـت
سر فرا گوش مـن آورد بـه آواز حزین
گفـت ای عاشق دیرینه من خوابت هست
عاشـقی را کـه چنین باده شبگیر دهـند
کافر عـشـق بود گر نـشود باده پرسـت
برو ای زاهد و بر دردکـشان خرده مـگیر
کـه ندادند جز این تحفه به ما روز السـت
آن چـه او ریخت بـه پیمانـه ما نوشیدیم
اگر از خمر بهشت است وگر باده مـسـت
خـنده جام می و زلـف گره گیر نـگار
ای بسا توبه که چون توبه حافظ بشکسـت




For years my heart was in search of the Grail
What was inside me, it searched for, on the trail
That pearl that transcends time and place
Sought of divers whom oceans sail
My quest to the Magi my path trace
One glance solved the riddles that I Braille
Found him wine in hand and happy face
In the mirror of his cup would watch a hundred detail
I asked, "when did God give you this Holy Grail?
"Said, "on the day He hammered the world’s first nail!"
Even the unbeliever had the support of God
Though he could not see, God’s name would always hail.
All the tricks of the mind would make God seem like fraud
Yet the Golden Calf beside Moses’ rod would just pale.
And the one put on the cross by his race
His crime, secrets of God would unveil
Anyone who is touched by God’s grace
Can do what Christ did, without fail.
And what of this curly lock that’s my jail
Said this is for Hafiz to tell his tale.


© Shahriar ShahriariLos Angeles, CaApril 1, 1999





سال‌ها دل طلـب جام جـم از ما می‌کرد
وان چه خود داشت ز بیگانه تمـنا می‌کرد
گوهری کز صدف کون و مکان بیرون اسـت
طـلـب از گمـشدگان لب دریا می‌کرد
مشـکـل خویش بر پیر مغان بردم دوش
کو بـه تایید نـظر حل مـعـما می‌کرد
دیدمـش خرم و خندان قدح باده به دست
و اندر آن آینه صد گونـه تـماشا می‌کرد
گفتم این جام جهان بین به تو کی داد حکیم
گـفـت آن روز که این گنـبد مینا می‌کرد
بی دلی در هـمـه احوال خدا با او بود
او نـمی‌دیدش و از دور خدا را می‌کرد
این همه شعبده خویش که می‌کرد این جا
سامری پیش عـصا و ید بیضا می‌کرد
گـفـت آن یار کز او گشت سر دار بلـند
جرمـش این بود کـه اسرار هویدا می‌کرد
فیض روح الـقدس ار باز مدد فرماید
دیگران هم بکنند آن چه مـسیحا می‌کرد
گفتمـش سلسله زلف بتان از پی چیست
گفـت حافـظ گله‌ای از دل شیدا می‌کرد
In the tavern of the Magi I see the bright light of Divine
O what a light, such a delight, how can it so brightly shine?
Stop showing off to me, O pilgrim of the House of God
In that place you see the house, while I see God’s grand design.
Secrets of the divine, for myself I wish to define
This is a mindless design, myself I further misalign.
Painful heart, tearful eyes, sigh of the morn, cry of the night
These are the lot of mine, and are favors that Thou assign.
Each moment my fantasies, my phantasm of Thee refine
How could I share my visions? With whom open this heart of mine?
Fragrance of oriental perfumes do not begin to approach
That aromatic breeze, that life-giving morning sign.
Hafiz’s poetic and playful words do not malign
Because I consider him an ardent lover of Thine.


© Shahriar ShahriariLos Angeles, CaApril 4, 1999




در خرابات مـغان نور خدا می‌بینـم
این عجب بین که چه نوری ز کجا می‌بینم
جلوه بر من مفروش ای ملک الحاج که تو
خانـه می‌بینی و من خانه خدا می‌بینم
خواهـم از زلف بتان نافه گشایی کردن
فـکر دور است همانا که خطا می‌بینم
سوز دل اشک روان آه سحر ناله شـب
این همـه از نظر لطف شما می‌بینـم
هر دم از روی تو نقـشی زندم راه خیال
با که گویم که در این پرده چه‌ها می‌بینم
کس ندیده‌ست ز مشک ختن و نافه چین
آن چه من هر سحر از باد صبا می‌بینـم
دوسـتان عیب نظربازی حافظ مکـنید
کـه مـن او را ز محبان شما می‌بینم



Drink wine and spread flowers
Of Fate what do you seek?
The rose said in early hours
Nightingale, what do you speak?
In the garden take your seat
Both Beloved & bearer greet
Breath in flowers and wine replete
Lip to lip and cheek to cheek
Let flowers strut their stuff
In the garden sing and laugh
And call the spruce's bluff
Let your stature rise and peak
The Rose bud's smiling face
Whose attention will it grace
Whom do you wish to embrace
O Rose bud, tender & meek?
In the marketplace today
Your buyers willingly pay
Be alert and stash away
Riches in your lucky streak
The candle flame of Goodness
The wind of Fate will caress

Commit and your art bless
With goodness shine and reek
Each curl of your hair
Is priceless and so rare
Seek joy and joy spare
And gently take a peek
In the garden of the King
Birds use their feather & beak
Nightingales gaily sing
Hafiz, the poetic geek

© Shahriar ShahriariLos Angeles, CaJanuary 19, 2000



می خواه و گل افشان کن از دهر چه می‌جویی
این گفـت سحرگه گل بلبل تو چـه می‌گویی
مسـند بـه گلستان بر تا شاهد و ساقی را
لـب گیری و رخ بوسی می نوشی و گل بویی
شـمـشاد خرامان کن و آهنگ گلستان کن
تا سرو بیاموزد از قد تو دلـجویی
تا غنچـه خندانـت دولت به کـه خواهد داد
ای شاخ گـل رعـنا از بـهر کـه می‌رویی
امروز کـه بازارت پرجوش خریدار اسـت
دریاب و بـنـه گـنـجی از مایه نیکویی
چون شمـع نـکورویی در رهگذر باد اسـت
طرف هـنری بربـند از شـمـع نـکورویی
آن طره که هر جـعدش صد نافـه چین ارزد
خوش بودی اگر بودی بوییش ز خوش خویی
هر مرغ بـه دستانی در گلـشـن شاه آمد
بلـبـل بـه نواسازی حافـظ به غزل گویی















[ Back ] [ Up ] [ Next ]
I have said many a time, and I’ll say it once again
Though I move upon this path, another my path maintain.
Behind the veil parrot-like, I am trained and entertain
I repeat what the Master has taught me and had me retain.
If I am a thorn or rose, adorn the grass, it is vain
To think I can grow without the nurturing hand and rain.
O friends, do not think I am heartless and insane
In search of a connoisseur, I am a gem of unique grain.
Though wine with my colorful robe causes many pain
I will not fault the elixir that washes every stain.
The lovers’ laughter and cry many layers do contain
At night I compose, and in the morn cry out my gain.
Hafiz said, from breathing in dust of the tavern do refrain
Fault me not, this is the way that this aroma I regain.

© Shahriar ShahriariLos Angeles, CaApril 2, 1999



بارها گـفـتـه‌ام و بار دگر می‌گویم
که من دلشده این ره نه به خود می‌پویم
در پـس آینه طوطی صفتم داشتـه‌اند
آن چـه استاد ازل گفت بـگو می‌گویم
من اگر خارم و گر گل چمن آرایی هست
که از آن دست که او می‌کشدم می‌رویم
دوسـتان عیب من بی‌دل حیران مکـنید
گوهری دارم و صاحـب نـظری می‌جویم
گر چه با دلق ملمع می گلگون عیب است
مـکـنـم عیب کز او رنگ ریا می‌شویم
خـنده و گریه عشاق ز جایی دگر است
می‌سرایم به شب و وقت سحر می‌مویم
حافظـم گفت که خاک در میخانه مبوی
گو مکن عیب که من مشک ختن می‌بویم


Salutations to the day of friendship’s delight
To the pupils that have seen the light.
Greeting the heart of the righteous, bright,
To the candle of the sanctuary of the right.
From among my friends, I see none remain
Bring wine for my heart, bleeding, contrite.
From the abode of the Magi don’t turn away
There, you will find the key to your plight.
Bride of the World, in goodness, extreme
Has taken infidelity to extreme height.
If my tired heart has no more resolve,
From heavy hearted will seek no respite.
Where do they sell that intoxicating wine
So false piety I can leave, and take flight.
Unfaithful friends broke their promises
As though it was in their own spite.
If you let me, O spirit of avarice
In begging clothes I’ll rule with kingly might.
I’ll teach you the alchemy that causes bliss
From bad friends take flight, take flight.
Hafiz be content with the hardships of fate
In your night, divine light is out of your sight.
© Shahriar ShahriariLos Angeles, CaApril 6, 1999
سـلامی چو بوی خوش آشـنایی
بدان مردم دیده روشـنایی
درودی چو نور دل پارسایان
بدان شمـع خـلوتـگـه پارسایی
نـمی‌بینـم از همدمان هیچ بر جای
دلـم خون شد از غصه ساقی کجایی
ز کوی مغان رخ مـگردان کـه آن جا
فروشـند مفـتاح مشکـل گشایی
عروس جهان گر چه در حد حسن است
ز حد می‌برد شیوه بی‌وفایی
دل خسته من گرش همتی هسـت
نـخواهد ز سـنـگین دلان مومیایی
می صوفی افکن کـجا می‌فروشـند
کـه در تابـم از دسـت زهد ریایی
رفیقان چنان عهد صحبت شکستـند
کـه گویی نبوده‌ست خود آشـنایی
مرا گر تو بگذاری ای نـفـس طامـع
بـسی پادشایی کـنـم در گدایی
بیاموزمـت کیمیای سـعادت
ز همـصـحـبـت بد جدایی جدایی
مـکـن حافـظ از جور دوران شکایت
چـه دانی تو انی بـنده کار خدایی
Suddenly you rent the veil, what does it mean?
Left home, drunk with ale, what does it mean?
Locks in hand, the morning breeze, rivals obey
Serving all others to such detail, what does it mean?
King of the Good, mendicants to you pray,
Made your throne into a jail, what does it mean?
At first, in my hands, your locks you lay,
Later on, you make me frail, what does it mean?
Your loins talk in riddles and your words secrets say;
Cut me in the middle, to what avail?What does it mean?
You lure us with Love, and like pawns, you play
Each piece you play, you fail, what does it mean?
O Hafiz, if your lover into your heart finds her way
Familiar is your trail, and your tale, what does it mean?
© Shahriar ShahriariLos Angeles, CaOctober 25, 1999


ناگـهان پرده برانداختـه‌ای یعنی چـه
مسـت از خانه برون تاخته‌ای یعنی چه
زلـف در دست صبا گوش به فرمان رقیب
این چنین با همه درساخته‌ای یعنی چه
شاه خوبانی و مـنـظور گدایان شده‌ای
قدر این مرتبه نشناخته‌ای یعـنی چـه
نـه سر زلف خود اول تو به دستم دادی
بازم از پای درانداختـه‌ای یعـنی چـه
سخنـت رمز دهان گفت و کمر سر میان
و از میان تیغ به ما آخته‌ای یعـنی
چـه
هر کس از مهره مهر تو به نقشی مشغول
عاقـبـت با همه کج باخته‌ای یعنی چه
حافـظا در دل تنـگـت چو فرود آمد یار
خانـه از غیر نپرداخته‌ای یعـنی چـه